เบนจามิน แฮร์ริสัน คือ

• แฮร์ริสัน
  ประธานาธิบดีแฮร์ริสัน
  ประ่ธานาธิบดีเบนจามิน แฮร์ริสัน

• เบน:     ก. เหหรือทำให้เหไปข้างใดข้างหนึ่ง เช่น หัวเรือเบน เบนหัวเรือ เบนความคิด เบนความสนใจ.
• บ:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ. ๒ บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ
• บน:     ๑ ก. ขอร้องสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ช่วยโดยให้คำมั่นว่าจะให้สิ่งของตอบแทนหรือทำตามที่ให้สัญญาไว้เมื่อเป็นผลสำเร็จ, บนบาน ก็ว่า. ว. เบื้องสูง,
• น:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน. ๒ น. ชื่อคณะฉันท์ มีลหุล้วน เรียกว่า น คณะ, ย่อจากคำว่า นภ (ฟ้า).
• จ:     พยัญชนะตัวที่ ๘ เป็นตัวต้นวรรคที่ ๒ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น กิจ วินิจฉัย ตำรวจ จอร์จ.
• จา:     ( ถิ่น-พายัพ, อีสาน ) ก. พูด, กล่าว.
• จาม:     ๑ น. ชื่อชนชาติหนึ่ง ปัจจุบันส่วนใหญ่มีถิ่นฐานอยู่ในเขตประเทศเวียดนามตอนใต้. ๒ ก. อาการของลมที่พุ่งออกมาทางจมูกและปาก มักจะเป็นห้วง ๆ
• ม:     พยัญชนะตัวที่ ๓๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กม.
• มิ:     ๑ ว. ไม่ เช่น มิทราบ มิควร มิบังอาจ. ๒ ก. เฉย, ไม่ค่อยพูดจา, เช่น รามสูรได้ยินสิ้นสติลงนั่งมิจะทำกระไรได้. (บทระบำตลก พระราชนิพนธ์ ร.๕).
• ิ:     ชุดที่เสื้อและกางเกงเย็บติดเป็นชิ้นเดียวกัน มนุษยชาติ แพนงเชิง
• แฮ:     อ. คำสร้อยที่ใช้ในบทร้อยกรอง.
• แฮร์ริส:     บอมเบอร์ แฮร์ริส เซอร์อาร์เธอร์ ทราเวอรส์ แฮร์ริส เบนจามิน แฮร์ริืิส ทาวน์เซนด์ แฮร์ริส เจมส์ โธมัส แฮร์ริส เเฟรงค์ แฮร์ริส
• แฮร์ริสัน:     จอร์จ แฮร์ริสัน วิลเลียม เฮนรี่ แฮร์ริสัน ประธานาธิบดีวิลเลียม เฮนรี่ แฮร์ริสัน ประธานาธิบดีแฮร์ริสัน เบนจามิน แฮร์ริสัน ประ่ธานาธิบดีเบนจามิน
• ฮ:     พยัญชนะตัวที่ ๔๔ เป็นตัวสุดท้ายของพยัญชนะไทย เป็นพวกอักษรต่ำ.
• ร:     พยัญชนะตัวที่ ๓๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน, ถ้าเขียนตัว ร ควบกัน ๒ ตัว เรียกว่า ร หัน ร ตัวหน้าทำหน้าที่เหมือนไม้หันอากาศ ร
• ์:     ผู้สมรู้ร่วมคิด คําศัพท์เฉพาะทาง ซึ่งสมรู้ร่วมคิด เครื่องประดับตามสมัยนิยม ซึ่งเป็นส่วนเพิ่มเติม
• ริ:     ก. เริ่มคิดหรือทำแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.
• ส:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๐ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น สวย สงสาร สวิตช์ รส
• สัน:     ๑ น. สิ่งที่มีลักษณะนูนสูงขึ้นเป็นแนวยาว เช่น สันหลังคา สันหน้าแข้ง ดั้งจมูกเป็นสัน; ส่วนหนาของมีดหรือขวานซึ่งอยู่ตรงข้ามกับคม. ๒ ( ถิ่น-พายัพ
• ั:     ชั่วคราว

คำอื่น ๆ

1. "เบนจามิน เดวิด กูดแมน" คือ
2. "เบนจามิน เพียร์ส" คือ
3. "เบนจามิน เวสท์" คือ
4. "เบนจามิน แฟรงคลิน" คือ
5. "เบนจามิน แฟรงคลิน นอร์ริส จูเนียร์" คือ
6. "เบนจามิน แฮร์ริืิส" คือ
7. "เบนช์ลีย์" คือ
8. "เบนซัลดีไฮด์" คือ
9. "เบนซัลฟูรอน" คือ
10. "เบนจามิน แฟรงคลิน" คือ
11. "เบนจามิน แฟรงคลิน นอร์ริส จูเนียร์" คือ
12. "เบนจามิน แฮร์ริืิส" คือ
13. "เบนช์ลีย์" คือ